Księżyc yakuzy : wyznania córki gangstera Shoko Tendo

Urodziłam się zimą 1968 roku. Jestem córką yakuzy. 

Tak zaczyna się autobiografia Shoko Tendo zatytułowana Księżyc yakuzy : wyznania córki gangstera. Całe ciało Shoko ozdobione jest niesamowitym tatuażem przedstawiającym Piekielną Damę, która uosabia piękną i niebezpieczną kurtyzanę, będącą symbolem kobiecej siły. Nie dajmy się jednak zwieść, tatuaż na ciele młodej Japonki jest również symbolem jakuzy – bezwzględnej japońskiej mafii, a Shoko Tendo jest córką jednego z jej bossów.

W dzisiejszych czasach jakuza nie wydaje się już tak bezwzględna, jak to było jeszcze jakieś 20-30 lat temu, ale nadal może być niebezpieczna. Na przestrzeni lat, od drobnych oszustów przy grze karcianej, gangsterzy urośli do rozmiarów potężnej siatki mafijnej, która rozrosła się już poza granice Japonii. W wielu przypadkach policja okazuje się bezsilna, a gangsterzy kontrolują wiele dziedzin życia w rozwijająco się gospodarczo Japonii. Wpływy mafii widać wszędzie tam, gdzie są duże pieniądze i znaczne zyski, od salonów gier, po restauracje i parki rozrywki, kończąc na nieruchomościach i handlu gruntami. A wszytko to pod przykrywką legalnych firm, założonych dzięki brudnym pieniądzom. Bandyci mogą być bezwzględni i często po trupach dążą do celu zmuszając do współpracy tych, którzy się wahają. Jeśli się sprzeciwią, mafia będzie wiedziała, jak zlikwidować oponenta.

W tym mrocznym i pełnym przemocy świecie dorastała Shoko. Nic więc dziwnego, że owa przemoc, narkotyki, zabawa, seks upomniały się o nią i pochłonęły na długie lata. Była utrzymanką, hostessą, pracownicą salonu gier pachinko. Odurzana narkotykami, bita i poniżana, przeżyła dzięki wyjątkowej sile ducha.

W swojej autobiograficznej książce Shoko Tendo z dziennikarską dokładnością stara się opisać szokujące, a zarazem głęboko poruszające wspomnienia, nie pomijając żadnych pikantnych szczegółów ze swego trzydziestopięcioletniego życia. Na próżno jednak szukać opisu działalności samej jakuzy czy ich poszczególnych członków. Ksieżyc Yakuzy to książka, która porusza, napisana jest jasno, bez zbędnego sentymentu, przeplatana refleksjami samej bohaterki.

Czytając książkę, można się zastanawiać, dlaczego Shoko nie podjęła decyzji o ucieczce od takiego życia. Raz desperacko woła o pomoc, chcąc się wyrwać i ułożyć sobie życie daleko od mafii i rodziny. Innym razem, wręcz przeciwnie, sama lgnie do tego świata nocnych imprez, narkotyków, alkoholu, brutalnego seksu, przemocy. Dlaczego decydowała się zostać z mężczyznami, którzy ją gwałcili, poniżali, odurzali narkotykami. Z pewnością my nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć sobie na te pytania, nie znając środowiska, w którym dorastała córka bossa jakuzy. Może strach przed ojcem, może myśl o zemście ze strony członków mafii na tyle ją paraliżował, że nie widziała dla siebie żadnej innej drogi. Niech każdy sam wyrobi sobie własne zdanie.